Peiskos i heimen

Etter nyttår kom eg over ei annonsa i avisa der det sto at kommunen villle gi meg 5000 kr for den gamle kaminen vår. Kanon! tenkte eg og heiv meg rundt. Her var det førstmann til mølla som gjaldt og eg ville væra først. På null komma niks var eg nede i postkassen med søknaden.

På dette tidspunktet var eg allerede på nettet og søkte etter peis. Nå skulle det bli peiskos i heimen, du!

Mens eg venta på at søknaden skulle bli innvilga - for det måtte den jo - fant me ut at isbjørnskinn er jysla dyrt og vanskelig å få tak i og at kuskinna dei selger på LIVIVG e dritvonde å ligga naken på...

Jentene meinte forøvrig at å ligga naken på et skinn, forran peisen å drikka vin e sånn dei gjere på film men som ikkje egna seg for levande foreldrer. Særlig ikkje deiras foreldrer...

Så kom svaret, me fekk vrakpant! Det var berre å bli kvitt kaminen. Og ut fòr den før eg fekk tatt bilde. Så eg har nå lånt et bilde fra naboleiligheten som i desse dagar ligger ute for salg. Den er heilt identisk.

Nå er det sikkert nåken der ute som synes kaminen er fin eller som har ein lik men eg er altså veldig lei av den. Den tar for møkje plass, bruka et år på å bli varm og ikkje minst den forurenser som berre det.

Me demonterte "dyret" og bar den fra 3. etasje ned i kjelleren. Sjølve ovnen var ein rund jernkolbe. Utenpå den var det skiferplater som sikkert kan brukast te nåke.

Ryggen min og begge knea til mannen min røyk. Men ka gjere ein ikkje for å få litt peiskos... Då me kom ned merka me at me kunne tatt ut nåken steinar som låg inne i ovnen.

Så sto eg der og pusta ut og plutselig kom mannen min med badevekta! Nå skulle jernkolben vegast! Hallo? Vega ein ovn som skulle hivast? Den vog 57 kg. Så visset me det... Utrolig ka den mannen må dokumentera.

Ovnen blei kjørt til resirkulering, me fekk med oss et bevis på at me hadde levert den fra oss. Det skulle kommunen ha.

Nede på gjenbruksstasjonen fekk mannen min tårer i augene og klump i halsen. Det var jo så møkje flott materiale som kunne vore brukt til nåke. Eg minna han på mengder med gamle greier i kjellerbodene som venta på å bli brukt og han tok hintet.

Så var det å velga seg ein ny og fine peis. Me undersøkte på to lokale peisbutikkar og fant ut at 5000 kroner berre rakk til arbeidet med å få satt den nye peisen på plass!

Dei hadde jo billige ovnar men det var jo sånne som passa på ei hytta. Små, svarte Jøtulovnar f.eks. Eg hadde berre et krav og det var at eg skulle sjå flammane. Mannen min vurderte fordeler og ulemper med kleberstein, kakkelovn, pellets og ved.

Men me kom fram til at ein enkel og grei peisovn med reine linjer, ikkje for liten, ikkje for stor ville passa hos oss. Dermed enda me opp med ein Contura 500. Her er bilde av den men ikkje fra stova vår...

Nå er det berre å venta. Vinen er klar, men det med skinnet er eg usikker på...