Taxisjåførar er ikkje som andre sjåførar...

Denne våren har vore spesiell for meg siden legane ved julatider "gjorde et funn". Nå har ikkje eg tenkt å greia ut om dette i det vide og breie men "funnet" har bragt meg over til Tigerstaden nåken gonger den siste tida.

Torsdag morgen satte eg meg inn i den forhåndsbestilte taxien til ein hyggelig og blid sjåfør. Me begynte å snakka om diverse og kom inn på ungar. Han hadde i likhet med meg ei datter som var russ i år, men så hadde han egentlig ikkje det alikevel, for dattera hadde dødd under svært tragiske omstendigheter for ei tid tilbake siden. Det var ein grusom historie å høyra, særlig kl. 06.30 om morgenen på vei til legar som kanskje kunne gjera enda fleire funn. Før me var framme hadde eg gitt både trøst og råd i håndtering av sorg og eg hadde jammen hatt meg ein runde innom PPT, helsestasjon, kyrkja og skulen.

Hospitalet var veldig pent. Nytt og fint, kult interiør og fine kunst. I ettertid tenkje eg at eg burde hatt med fotoapparatet men blogg var ikkje i tankane denne dagen...

Ca. tolv timar seinare steig eg nok eingong inn i ein taxi. Dene gongen til ein mann som var veldig opptatt av kø. Ikkje veit eg kordan me kom inn på temaet men plutselig hadde han fortalt meg at han nylig hadde fått diagnosen Asperger syndrom og var blitt skilt i samme slengen. Det er ganske uvanlig å få denne diagnosen i ein alder av 38 år og fyren var nå svært bekymra for kordan det skulle bli nå han nå skulle ut på "markedet" igjen. Eg prøvde å gi han nåken gode råd om kor han kunne få hjelp, trøsta og sa at det sikkert kom til å gå bra.

Då eg kom heim følte eg meg nåke nedtrykt. Møkje problemer på ein dag.

Tirsdag morgen, ny taxi... Lurte veldig på ka som venta meg denne gang. Eg satte meg inn og sjåføren, ein kjekke mann, snudde seg og sa. "Do lokter jææææævlig godt!" med trykk på æ-en. Jeg måtte jo le litt og spurte om det var før møkje kanskje? Neida det var det ikkje men han ville gjerne vite ka merke det var slik at han kunne kjøpe den samme til fruen. Ja, nå var jo han egentlig skilt då så det var kanskje ikkje aktuelt alikevel, og då var me igang igjen, he he.

X-antall kaffi og fillete Se & Hør seinare satte eg meg inn igjen og me var ikkje kommet lengre enn første rundkjøringa før han hadde fortalt meg kor sur han var på x-en fordi hu hadde tatt med seg ungen og flytta til Drammen. Og så Drammen du, han likte ikkje den byen!

Eg prøvde å foreslå at han kunne flytta til et sted i nærheten av Drammen, kanskje det kunne være nåke? Men nei. Det kom ikkje på tale. Situasjonen virka fastlåst og siden me ikkje hadde x-en med på denne taxituren var det vanskelig å finna ei løying på problemene som begge partar kunne akseptera.

Eg gav opp og prøvde å snakka om nåke anna. Me enda opp med ungar med brukne bein som grodde feil samen, kompliserte fødslar og kvinnfolk som ikkje vil jobba. Du hendelse...

Ka er det så med taxisjåførar? Har dei meir problemer enn andre yrkesgrupper eller er dei berre flinkare enn andre å fortelja om dei? Eller er det meg som utstrålar konfliktløysing og omsorg?

Uansett så er desse karane med på å gjera taxituren interessant, he he!

I mangel på bilder har eg plukka diverse taxilogoar fra Google.